Tevreden naar huis

Op weg naar huis gaan mijn gedachten nog even terug naar de gebeurtenissen op mijn werkplek van vandaag. Zoals regelmatig gebeurt stond ik vandaag op een nieuwe werkplek met voor mij weer nieuwe collega’s. En op deze plek nu ook weer nieuwe leerlingen. Geen enkele dag is voor mij hetzelfde. Dat komt natuurlijk omdat ik ook bijna dagelijks op verschillende – en vaak ook nieuwe – locaties werk.

Neem nu een dag zoals vandaag. Ik mocht gaan werken op een school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs. Een eigentijdse en moderne school voor kinderen met een of meerdere beperkingen. Op het kantoor van de school ging ik informeren in welke groep ik ondersteuning in de klas mocht gaan bieden. Op een hartelijke wijze werd ik ontvangen en kreeg te horen dat ze erg blij waren met mijn komst. Ik was aanvankelijk geboekt om op een bepaalde groep te ondersteunen, maar vandaag waren er enkele ziekmeldingen van vast personeel en zag mijn dagindeling er daardoor iets anders uit dan aanvankelijk gepland.

Dat is dan geen probleem voor mij en op verzoek van de administratie ging ik op verscheidene plekken op de school gedurende de dag 1-op-1 (dus individuele ondersteuning) bieden. Het was even zoeken naar de verschillende klassen, maar met het lijstje in mijn hand en een duidelijke omschrijving van de taken, kon ik zelfstandig aan de slag.

In elke klas ontving ik steeds een warm welkom van de juf of meester, die blij was met de extra hulp die ik kon bieden. Of dat bestond uit het begeleiden van kinderen met leeroefeningen, hulp bieden tijdens het eten, begeleiden naar het zwembad of wat voor soort ondersteuning dan ook; en alles was echt leuk om te doen. Kinderen zijn zo open en eerlijk en het is zo leuk om ze te stimuleren in datgene waarmee ze bezig zijn. Dat doet mij goed.

Vooral als ik net dat beetje meer kan bieden dan dat wat ze op dat moment nodig hebben. En als ze dan na afloop weer naar huis gaan, mijn naam nog weten, vanuit de bus naar mij zwaaien met een grote glimlach op hun gezicht; dan ga ik met een nog meer dan tevreden gevoel weer naar huis. Dat was een fijne dag. Nieuwsgierig wat de volgende dag weer gaat brengen.